NMO, DMO (ang. normal move-out / dip move-out) i migracja
Z powodu odległości pomiędzy anteną odbiorczą i nadawczą przy zastosowaniu anten bistatycznych (common-offset) profil radarowy jest zaburzony, zwłaszcza na małych głębokościach. Korekta NMO powoduje umieszczenie poziomych powierzchni odbicia do właściwej głębokości/czasu i redukuje efekt dystansu pomiędzy antenami. DMO natomiast stosuje się w celu wyeliminowania wpływu odległości pomiędzy antenami na nachylone powierzchnie odbicia i jest jedną z metod migracji.

Zarówno proces rejestracji danych jak i filtrowanie częstotliwości może wzmacniać połogie struktury. Migracja usuwa zniekształcenia stromo zapadających powierzchni odbicia, a także efekty dyfrakcji fali na nieciągłościach. Przesuwa wykresy powierzchni odbicia do ich rzeczywistego położenia i tworzy w ten sposób rzeczywisty obraz podłoża. Do prawidłowo przeprowadzonej migracji konieczna jest znajomość prędkości rozchodzenia się fal w badanym ośrodku oraz w przypadku zastosowania anten bistatycznych wcześniejsze dokonanie NMO w celu zamiany profilu common-offset and zero-offset. Istnieje wiele rodzajów migracji, główne to: metoda rachunku różniczkowego, sumowania Kirchoffa, f-k Stolta, f-k przesunięcia fazy, f-x. Technika jest standardowo stosowana w sejsmice refleksyjnej, natomiast w badaniach georadarowych jest wymagana, gdy konieczny jest dokładny, niezaburzony obraz podłoża (np. w badaniach sedymentologicznych).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Przetwarzanie_danych_georadaro...