Θυμάμαι κάποτε διάβασα ότι μερικοί τύποι χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να υποκρύψει τη σκέψη. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, όμως, είναι αρκετοί που τη χρησιμοποιούν για να αντικαταστήσει τη σκέψη.
Η κουβέντα του επιχειρηματία πρέπει να ρυθμίζεται από κανόνες λιγότερους και λιτότερους από κάθε άλλη λειτουργία του ανθρώπινου ζώου. Δηλαδή:
- Έχε κάτι να πεις
- Πες το
- Πάψε να μιλάς
Το να αρχίσεις πριν ξέρεις τι θέλεις να πεις και να συνεχίσεις αφού τα έχεις πει φέρνει τον έμπορο στο δικαστήριο ή στο φτωχοκομείο, και το πρώτο κόβει δρόμο στο δεύτερο. Διατηρώ νομικό τμήμα εδώ, και μου στοιχίζει αρκετά, αλλά με κρατάει μακριά από το δικαστήριο.
Καλό είναι να μιλάς με την κοπέλα σου ή με φίλους μετά το δείπνο και να κάνεις μια συζήτηση σαν σχολική εκδρομή, με στάσεις για να μαζέψετε λουλούδια. Στο γραφείο, όμως, οι προτάσεις σου πρέπει να διανύσουν τη μικρότερη δυνατό απόσταση από τη μια τελεία στην άλλη. Κόψε την εισήγηση και τη ανακεφαλαίωση και σταμάτα πριν φτάσεις στα δευτερεύοντα. Τα κοντά κηρύγματα πιάνουν τους αμαρτωλούς και οι ίδιοι οι διάκονοι δεν πιστεύουν ότι χρειάζονται μεγαλύτερα. Δώσε τον πρώτο λόγο στους ηλίθιους και τον τελευταίο στις γυναίκες. Το κρέας είναι πάντα στη μέση της πίτας. Φυσικά, λίγη βουτυρίλα πάνω κάτω δεν κάνει κακό αν προορίζεται σ’ένα βουτηρόφιλο.
Να θυμάσαι επίσης ότι είναι πιο εύκολο να φαίνεσαι σοφός παρά να μιλάς σοφά. Να πεις λιγότερα από τον άλλον και να ακούς περισσότερα από το να μιλάς, γιατί όταν κάποιος ακούει δεν προδίδει τον εαυτό του αλλά κολακεύει τον άλλον που προδίδεται. Άσε στους περισσότερους άντρες έναν που τους προσέχει και στους γυναίκες αρκετό επιστολόχαρτο και θα πουν όσα ξέρουν. Το χρήμα μιλάει – αλλά μόνο εφόσον ο κάτοχός του έχει αδάμαστη γλώσσα, και τότε οι παρατηρήσεις του είναι πάντα προσβλητικές. Μιλάει και η φτώχια, αλλά κανένας δεν θέλει να ακούσει τι έχει να πει.